‘’O zaman’a kadar.’’ diyor, incecik sesli kadın. Sesi tatlı yumuşak.
Sevinç var içinde bacakları titriyor, her şeyi eritiyor içinde.
Mevsimler geçse de değişmiyor, güçlülügü, kendi öz şarkısı var içinde.
Sonunu bekliyor her zaman acelesi yok. Hayalleri de var.
Kuzey denizine gitmek gibi.
Uykusuzluğu var, ağlamıyor, gülmüyor da.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim