Mutluyduk, çocuktuk biraz. Işıl ışıl gözleri alırdı gözlerimi güneşten çok. Saçları vardı dalga dalga başımı döndüren. Saklambaç oynardık, herkezden kaçıp çıkmazdık olduğumuz yerden. Bulmasın kimse isterdik, kimse girmesin aramıza, hep yanlız kalalım. Okulun bahçesinde buluşur sıkı sıkı sarılırdık. İlk orada öpmüştüm. Dünya durmuştu o an. Dizlerime yatar şarkılar söylerdi. Deliydik biraz, biraz çocuk. Kavga etmiştik saçma bi sebepten. Elimi tutmamıştı, bende bulduğum cam parçasıyla parmağımı kestim. Çocukçaydı ama işe yaramıştı. Onun gözleri dolduğunda ağzımı bıçak açmaz donar kalırdım. "Odun" Derdi bana. Öyleydim, alışkın değildim ben aşklara, ilkti.. İlk olmadığını söylemiştim, daha önceden birçok sevgilim olduğunu falan. Nedenini bende bilmiyorum. Bisiklete binmeyi çok severdik. Mahallede 2 kişinin bisikleti vardı.herkez sırayla binerdi. Biz hep beraber binerdik. İnsanlardan uzaklaşmak hoşumuza giderdi. Çıkma teklifinide bisiklette etmiştim, duymamış gibi yapıp tekrarlatmıştı. Yerin dibine girmiştim zaten utangaçlığımdan. Sinirlenip "Seviyorum seni daha ne deyim" diye bağırdım. Hoşuna gitmişti.
Mutluyduk, çocuktuk biraz. Evlilik hayalleri kurardık. Televizyonun karşısında sarılıp uyuyakalacaktık. Birlikte yemekler yapıp birlikte evimizi temizleyecektik. Herşeyi beraber yapacaktık. Ayrılmayacaktık sözde. Büyüdü sonra o, büyüdü ve gitti. Bi anda büyüdü. Çocuk kaldım ben. O büyüdü...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta