Mutluyduk Biz Şiiri - Bahattin Çakılkaya

16.11.07
Mutsuz öğretmenlerin
Mutlu öğrencileriydik
Etimiz öğretmenimizin
Kemiğimiz babamızındı
Soğuk ve kalabalık sınıflarda
Öğrenebildiklerimiz bizim

Disiplinimiz dayakla
Siyah önlük ak yaka
Teneffüste yakalamaca
Yok başka koşturmaca

Zil çaldı okul paydos
Takım sokakta ne hoş
Akşama vakit çok
Koş aslanım koş

Varmış yokmuş
Eksikmiş çokmuş
Çamurmuş tozmuş
Kimin umurunda

Olabildiğimiz kadar mutluyduk
Işıl ışıldı gözlerimiz mutluluktan
Geçmişi hatırladığımızda
Yüzümüzde beliren tebessüm
Doya, doya yaşadığımız
Çocukluğumuzdan

İki farklı yüzü vardı
Tüm öğretmenlerin
Az güler çok somurturlardı
Ama her zaman mutsuzlardı

Sınıflar, sıralar, arkadaşlar değişti
Düşünceler, yorumlar değişti
Aybaşını iple çeken
Öğretmenler değişti.

Bizim tek rakibimiz
Sınıf arkadaşımızdı
Oyunlar oynadığımız
Yan komşumuz

Şimdi o sıralarda
Çocuklarımız oturmakta
Rakipleri belli değil
Onlar çok uzaklarda

Top peşinden koşardık
Test peşinden gidilir olmuş
Bizi yetiştiren müfredat
Rant oyunlarıyla oyuncak olmuş

Çocuklar, bizim çocuklarımız
Gereksiz bilgiler ansiklopedisi
Rüyasında test çözen
A sosyal yavrular olmuş.

Mutsuz öğretmenlerin
Mutlu öğrencileriydik
Şimdi öğretmenlerde mutsuz
Öğrencilerde.

Bahattin Çakılkaya