Mutlumusun Şimdi Bensiz Şiiri - Hamit Atay

Mutlu musun şimdi bensiz?

Mutlu musun şimdi bensiz,
O suskun gecelerde, yıldızlar içini acıtırken,
İçtiğin her yudumda beni unutmaya çalışırken…
Ruhuna işleyen boşluğu doldurabildin mi?
Gözlerin hâlâ bana rastladığında
Kaçırıyor mu bakışlarını geceden?

Bir zamanlar elimdeydi kalbinin anahtarı,
Şimdi kilit mi değiştirdin yoksa,
Yoksa paslandı mı açılmayan o kapı?
Sustuk biz, hem de çok sustuk…
Şiirler bile yetmedi bazen anlatmaya,
Dudaklarımızda yarım kalan cümlelerle
Vedalaştık her sabah yeniden.

Mutlu musun şimdi bensiz?
Kahkahaların yankısında ben var mıyım hâlâ?
Yoksa her gülüş, üzerini örttüğün
Küçük bir sızı mı içinde?

Sen gittiğinden beri
Zaman durmuş gibi duvarlarda,
Aynalar bile göstermiyor yüzümü eskisi gibi.
Bir sen eksiksin bu şehrin sokaklarında,
Ama en çok sen varsın her adımda.

Kalemime anlatıyorum seni şimdi,
Her mısrada bir iz bıraktın,
Silinmiyor, silemiyorum…
Gideli çok oldu belki,
Ama kalbim hâlâ aynı mevsimde takılı.

Mutlu musun şimdi bensiz?
Beni öldürmeden önce,
Kendinden ne kadar eksilttin fark ettin mi?
Ben seni yaşarken bile
Ölüm gibiydin bazen…
Ama ölüm bile böyle sevdirmezdi kendini.

Kendine iyi bak artık,
Ben seni çoktan emanet ettim şiirlerime.
Onlar korur seni benden daha iyi belki,
Ama unutma;
Hiçbir şiir, seni benden daha çok sevemezdi.
Hamit Atay