Mutlumusun Ayrı Kallmaya

MUTLUMUSUN AYRI KALMAYA

Akşam olunca, köyde ay görünürdü,
O muhteşem parlak görünümüyle.
Bir kız sevmiştim eşine az görülürdü,
O köylü güzeli masum görüntüsüyle.

Sabah olur, ay bir daha görünmezdi,
O parlaklığı hafızamızdan silinmezdi.
Köylü güzeli karanlığa hiç bürünmezdi.
Güvenirdi, yalan lafın peşinden gitmezdi.

Gökteki ay herkese aynı görünürdü,
Karanlıklar olmazdı alemi ışıtırdı.
Köylü güzeli yalan bilmez güvenilirdi,
Tatlı tebessümüyle gönlümü ısıtırdı.

Bir gökteki ay parlardı bütün ihtişamıyla,
Bir köylü güzeli parlardı al yanaklarıyla.
Masumdu riya bilmezdi doğrularlıyla,
Güven verirdi o tatlı tatlı bakışlarıyla.

İşte ben bir gökteki ayı sevdim yakmazdı,
Bir köylü güzelini sevdim her lafa bakmazdı,
Seviyordu sevdiğinden başkasını takmazdı,
O sevgiler anılarda kalmış sevdiğini atmazdı.

Bir aya tutkundum, bir köylü güzeline,
Vurulmuştum hilal kaşlı ela gözlerine,
Bakmıyorum artık solmuş yüzlerine,
Yalancıymış kanmazdım o sözlerine.

İnanmıştım saf ölmeyecek o aşkına,
Meğer yalancıymış döndüm şaşkına,
Dünyaları verirdim masum bakışına,
Özlem duyuyorum saçlarının kokusuna.

Kul Ömer, soldun döndün sarı yaprağa,
Sevenin çok olur, girince kara toprağa,
Neye yarattın sebepsiz kalp kırmağa,
Şimdi mutlu musun ayrı kalmağa.

29.12.2018 Ömer Kılıç