Mutluluktan Düşen Umut Şiiri - Goncagül ...

Oysa bir umuttu yaşamak
Adım adım ilerlediğimiz hayat yolunda.
Sızlayan yüreklerin acı hatıraları üzerine
Mutluluk ekmekti yaşamak.
Kiminin dudak kenarına yerleşir
Kiminin gözbebeklerine.

Kiminin göz kapaklarında
Koca bir ağırlıktır mutluluk.
Hafif aralıktan bakarlar dünyanın mavisine.
Hayallerde buluşur,
Gerçeklerde yaşarlar.
Sıra sıra sabır tesbihine gönül vermiş
Taş olsa çatlar dedikleri yerde.

İnsan bu
Bazen unutur yüreğinin yandığı yeri
Ufak bir gülümseme belirir
Geçici de olsa yüzünde.
Hafif umursamaz,hafif mayhoş.
Gece olur,insanlar çekilir
Ve tüm uğraşlar elini eteğini çeker.
Kısa süreli mutluluk çekilir köşesine.
Diker gözlerini güldüğün yere
Her bir tebessümün hesabını yapar.

Bir sonraki gün ve bir sonraki günler.
Her biri,bir diğerinden daha ağır
Daha katlanılmazdır.
Sanki bir mağarada bağırıp
Kendi sesini duymak gibi
Geriye dönen yine kendindir.
Üst üste yığılan benliğinedir öfkesi.

Yılgın bir rüzgârın dokunuşunda saklıdır,
Her geçen yılın avaz avaz sessizliği.
Belki gözler kör,
Diller lâl olmalıydı hayat sahnesinde.
Gölge bir figüranı oynamalı
Saniyelik görünmeliydik.
Perde kapandığında,
Yamalı düşlerimizi giyip üzerimize
Düşmeliydik gelecek olanın yoluna.