Mutluluk Ve Körleşme Şiiri - Ahmet Bahçevan

I
Yedi kat gökte arayanlar arasın
ister bir krater gölü küskünlüğüyle
ister beynimizden yüreğimize doğru
dalgalansın
iç denizlerin batığıdır mutluluk
ki, çoğu kez iki mavi arası
martılar konarken çığlığına
ne güverte ne simit kalır
ve kazı ekibince hırpalanmış
eskil bir amfora gibi
uyumun var olmayı törpülediği
mekânsızlığa dağılır

Bazen de sızarak dar kapılardan
özetler mi bilinmez
verebildiği sürgün güz sonu telaşıyla

II

Koyu perdesini çekmeden susku
emek şöyle dursun
yalnızlıkların bile soyulduğu
geniş zamanlara yayılan karmaşada
çevirir mutluluğu zehir yeşiline
peron önlerini tutuveren körleşme
Cesare Pavese'den bu yana
Uzayan gölgelerle çoğala çoğala