Mutluluk ve İnsan Doğası Şiiri - Yorumlar

Hayrettin Taylan
1968

ŞİİR


23

TAKİPÇİ

-Felsefi tinler-13



Mutluluk kavram olarak Tin’e ait bir özselliğin içindedir. Töresel, ya da doğal bir eylem
Değildir..Duyusal çarpılmanın kendi toplamanı vermesidir. Duygu ile duygunun bir olmasıdır mutluluk.
-İçimizde sürekli üreyen duygunun kendini bulup kendiselliğine dönmesidir mutluluk. Özselliği zirveye çıkarma ülküsüdür. Sevgi,övgü, başarı,eğlence, gibi duyguların dilinde büyür çoğu zaman.

Tamamını Oku
  • Perihan Pehlivan
    Perihan Pehlivan 04.09.2010 - 14:20

    insanın bütün gayesi mutlu olmak içindir. mutluluk oyununda başarılı olabilmesi içinde hep bir çocuk barındırmalıdır elbet. masum, hevesli,istekli,objektif,çabuk affedebilen ruh taşır o zaman. insanların istek ve arzusu hiç bitmez. onun için içimizdeki çocuk zamana paralel olgunlaşmalı aşırı bir egonun esiri olmamalıdır. sahiplenmek mutluluğu getirmez her zaman. paylaşmak, fedakarlık yapmak,yönlendirmek,birşey üretmek,kendini kabul ettirmek,kendini sevdirebilmek, hatta aşık olmak insanı mutluluğa götüren yollardır. ama bütün bunların yanında sağlıklı düşünebilmek, kendini sevmeyi,değerini bilmeyi gerektirir. herşey benim egosu insanı mutlu kılmaz çünkü. onunun için,para, mülk,engüzele sahip olmakta insanı mutlu kılmaz. ne aradığını, ne istediğni biliyor,emeksiz yemek yemenin bencillik olduğunu fark etmişse duyguları mutlulukla çokdan giyinmiştir. hayata sıkı sıkı tutunmayı çocuk yanımızın arzuları kamçılar. yoksa bezginlik düşleri törpüler, mutluluk enstrumanlarını köreltir. dilerim hep kendiyle barışık,çocuk yanını kaybetmeyen insanlardan olalım. emeğinize kaleminize sağlık. gerçekten insan durduğu yere bakıp ben mutlu muyum diye kendine sormalı, fazlalıkları ve kırıkları almalı.

    Cevap Yaz

Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta