-Felsefi tinler-13
Mutluluk kavram olarak Tin’e ait bir özselliğin içindedir. Töresel, ya da doğal bir eylem
Değildir..Duyusal çarpılmanın kendi toplamanı vermesidir. Duygu ile duygunun bir olmasıdır mutluluk.
-İçimizde sürekli üreyen duygunun kendini bulup kendiselliğine dönmesidir mutluluk. Özselliği zirveye çıkarma ülküsüdür. Sevgi,övgü, başarı,eğlence, gibi duyguların dilinde büyür çoğu zaman.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
insanın bütün gayesi mutlu olmak içindir. mutluluk oyununda başarılı olabilmesi içinde hep bir çocuk barındırmalıdır elbet. masum, hevesli,istekli,objektif,çabuk affedebilen ruh taşır o zaman. insanların istek ve arzusu hiç bitmez. onun için içimizdeki çocuk zamana paralel olgunlaşmalı aşırı bir egonun esiri olmamalıdır. sahiplenmek mutluluğu getirmez her zaman. paylaşmak, fedakarlık yapmak,yönlendirmek,birşey üretmek,kendini kabul ettirmek,kendini sevdirebilmek, hatta aşık olmak insanı mutluluğa götüren yollardır. ama bütün bunların yanında sağlıklı düşünebilmek, kendini sevmeyi,değerini bilmeyi gerektirir. herşey benim egosu insanı mutlu kılmaz çünkü. onunun için,para, mülk,engüzele sahip olmakta insanı mutlu kılmaz. ne aradığını, ne istediğni biliyor,emeksiz yemek yemenin bencillik olduğunu fark etmişse duyguları mutlulukla çokdan giyinmiştir. hayata sıkı sıkı tutunmayı çocuk yanımızın arzuları kamçılar. yoksa bezginlik düşleri törpüler, mutluluk enstrumanlarını köreltir. dilerim hep kendiyle barışık,çocuk yanını kaybetmeyen insanlardan olalım. emeğinize kaleminize sağlık. gerçekten insan durduğu yere bakıp ben mutlu muyum diye kendine sormalı, fazlalıkları ve kırıkları almalı.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta