Nasılda fırtınalar kopmuştu yüreğimde
İp gibi yağmıştı yağmurlar gözlerimden
Bulut buluttu için dışım ağlamaktan
Ah Diyordum ah kaçılmıyordu kaderden
Götürdüğü yere kadar onun peşinden
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
biraz daha çaılşabilirdiniz bence
Mutluluğun bir zahmet isterliği, her tür katlanmayı göze almayı, gerekli kıldığı, anlatılan çalışmada, eğer bu görülmezse, hayalcilik düşçülük ve sonunda meyus olma var diyor şair. Eğer böyle hazırda olsaydı ben, yine zahmet yanını yeğler, göz yaşımla sulayan, emektarı olurdum diyor şair.
Şairin dil ve anlatım gücü rahatlığı, şiiri keyfli, okunur ve sürdürüşlü kılmış.
Tam puan desteğimle,tebrik eder saygılar sunarım...
sanki şir yazmamışsınız da resim yapmışsınız gibi geldi bana.İnanın şiirinizi okurken adeta bir resmi yorumladım.tebrikler
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta