Mutluluk Sırrı Şiiri - Ayse Saliha Güler

Yorucu bir günün sonunda eve dönüyordum. Karşıyaka çarşıdan geçiyor yolum. Kalabalığın içinden geçerken yalnızlığı hissediyor insan. Yürüyordum daha çok düşünerek. Gözüme yerde yatan, elini açmış, yardım isteyen bir teyze ilişti. Teyze dediğime bakmayın 80 yaşında rahat var. O kadar ince o kadar bitkindi ki ben ilk bakışta bayılmış sandım. Ama sanki bir tek ben görüyordum onu. Yanından geçenler farkında bile değildi. Hayatın hızı bazı şeyleri görmemizi engelliyor ne yazik ki.Neyse ki ben görmüştüm onu. Bu bir şans olmalıydı. İyilik yapmak için bana sunulan. Ne yapabilirim diye düşündüm. Para vermek yardım etmek değildi aslında onu bulunduğu bu durumdan çekip almakti asıl iyilik.Gerekli yerleri aradım beni yönlendiriler. Ben konum söyledim. Gitmişler teyzeyi bulamamışlar. Ama meğer bu ihbarı bir tek ben yapmamışım ordaki esnafta yapmış.Bana geri dönüş yaptılar. Meğer evsiz değilmiş teyze. Ailesi varmış ama onu bu halde dilendiren bir aile! Bu olay beni çok etkiledi. Bir de sokaklarda mendil satan çocuklari görünce iyice doldum taştım.Yüreğim kaldırmadı beğenmediğim hayatı hayal edenleri görünce. İsyanlarım geldi aklıma.Benim i̇syanlarım onların duasıyken utandım kendimden. Ağladım.Yetmedi ağlamak. Yazdım ağladıklarımı , anlatarak ağladım.