Ben hiç bu kadar mutllu olmadım.
Dudaklarımda ilk senin dudakların gezindi
coşkuyla, ürkekçe,,,
Ve usul usul.
M eğer, ne yumuşakmış dudakların..
Yüreğim duracak sandım.
Seninle birlikte gezmek
el ele, omuz omuza..
Meğer,bir başka yaşamakmış
Gözlerine bakınca anladım.
Göözlerine bakınca anladım
Yaşamak böylesine güzelmiş seninle...
Mutluluk sinyalleri veriyor yüzümüz...
Baksana
Sevinçlerin ortasındayız......
Acıların,dertlerin
Yabancısı olduğumu anladım.
Ve
Hepsine bir çizgi çektim.
Biz, seninle aydınlıkların
yarınların peşindeyiz.
Şimdi ilk kez mutluluktan ağladım, ağladım.
Necdet GöknilKayıt Tarihi : 9.11.2008 17:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Göknil](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/09/mutluluk-sinyalleri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!