Mutluluk Sendikal Hak Olmalı

Kuşlar ne çetin bir günü geride bıraktı,
faturasını kime keseceğim sahipsizliğimin.
Ne sen varsın burada,
ne de beni eleştiren bir bakış.
Ne benle birlikte bir hezeyan,
Ne de geçmişimizle sürtüşen düşünceler.
His yoksulu,
Onursuz bir bakış mıyım.
Kalbi delik adam,
Maverasında yokoluş mu kalmış.
Kırpınıyorum.
Kelimelerim sancıyor.
Eksik bir eskilik içerisinde,
vücudum eriyor,
Varoluşumun temelleri sarsılıyor.
Süslü bir birader bu asmalı mescitte.
Hani insanlar içerken,
Ben verimsiz sandığım düşüncelerimle,
özgüvenini yitirmiş bir pejmurde gibiyim.
sağda solda işte oralarda burada bir yerde,
evrenin ve canlılılığın geçmişiyle ilgileniyorum.
artık kadınlar dikkatimi çekmiyor,
artık para sadece beni idealime götürecek bir araç.
Manası kalmadı bu vakitlerin.
Bilime ulanmış düşüncelerim, kanatarak damarlarıma batıyor.
Ben seni ve senle ilgili hayalleri de bırakıyorum.
Düşlerim bile bir grafikte yerini almalı artık.
Burada hesapsız olan her şey ama her şey,
bir biçimde açıklanmalı.
Laboratuvarda teste tabi tutulmalı.
Tüm bunlar olurken,
bilemiyorum.
Belki ben satın alınmış secdelerimle,
Ben,
geçerim yine bir sabah Tophane Cammii önünde şadırvan serinliğinde,
Güvercinleri izleyerek.
ve ders vererek tarihe.
o vakit ben,
altın bir elbiseyle durduk yere,
anlatırım kendi güzelliğimi,
bilimin o parlak,
ve insanı dımdızlak bırakan çekiciliğiyle...

2016-2019