Mutluluk uzaklardan gelen annesini özleyen çocuktu ve ben hep koştum, koştum, ama çok yoruldum ben ki. ne zaman elimi uzatsam: Elime değmeden çekip gitti ve dedim bu kadar uzak ta olabilir mi hiç mi uğramaz yanıma
Sonra mutluluk satın alınır mı anne? dediğim geldi aklıma ne kadarda safmışım. nasılda masummuş.um şimdi anlıyorum mutluluk satılmazmış da nedense ben hep aynı istasyonda beklemiş durmuşum treni gelmeyen yolcu gibi.hiç bıkmadan usanmadan
işte ben bunu anlamıyorum...! anlayamıyorum! yoksa ben hala o küçük kız çocuğumu yum Anne söylesene ben ne zaman büyüdüm de mutluluk beni tanımadı! neden yanıma gelmiyor
görürsen mutlaka söyle Anne unutma çünkü ben onu çok özledim!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta