Mutluluk Portresi Şiiri

Sessizlik gibi yırtarcasına evreni
Dokunuyor toprağın zerrelerine.
Saçlarında başlasın bizim filmimiz,
Bir iç huzurun hikayesidir bu.
Tane tane akıyor insanın hücrelerine,
Dokun bana papatyaların kraliçesi.
Ara ara üşürüm de sarılmayı ihmal etme…
Bir de kirpiklerine tutunup gelmek isterim sana
Gözlerinden yol yap bana.
Soru sorma nereden geliyorsun diye
Sonuçta hepimiz ilk insandan üreme
Umursama bunları, dokun tenime
Hadi kar gibi ört üstümü,
İçimdeki tüm çiçekler titresin.
Bir eylül yaprağı misali dans edelim,
Yasaklar, önlemler olmadan sev beni.
Bir nisan yağmuru gibi dokun tenime,
Bahar gelsin tüm vücudumun ileri gelenlerine…
Ardımızda şimşekler çaksın durmadan,
Şimşekler olsun dansımıza fon.
Kağıdımın üzerinde durmasın rakslarımız….
Sabah gibi olsun aşkımız,
Yolda giden bir araba misali,
Biz giderken eşlik etsin güneş…
Isıtsın ama terletmesin seni
Dokunup öpmesin derinden
Güneşe kafa tutar,
Dayanamam geceleri çağrı veririm.
Geceler pek sevmez bizi,
Olmadı onu şikayet eder kaçarız Zeus’a.
Ne olursa olsun bir saygınlığı olsun aşkımızın.
Mesela;
Aşkımızın milli marşı olsun öpüşmelerimiz,
Her biri saygı duruşuyla başlasın sevişmelerimiz…
Ve ölürken yağsın gökyüzünden yıldızlar…