Mutluluk Pınarı Şiiri - Meziyet Ak

Hayatım bitmişte ağlayanım yok,
Saplanır kalbime zehirli bir ok.
Kanıyor yüreğim vermiyor acı,
Duyarım arada hafif bir sancı.

Mutluluk peşinde zordur koşturmak,
Kalbin kan ağlarken çevre coşturmak.
İçerim ağlıyor gülüyor yüzüm,
Polyannacılıkla buldum ben çözüm.

Sus dedim kalbime artık gülümse,
Bu bitmez kederler eğer benimse,
Daha beterleri var der geçerim,
Bir kaç parça umut gider seçerim.

Seçtiğim umuttan huzur dokurum,
Sonra da oturur bir kurulurum.
Dostlarım sevinir düşmanlar ağlar,
Mutluluk pınarı o anda çağlar.