Mutluluk Oyunu Şiiri - Mustafa Karaahmet ...

Ve perde kapandı sahnede ikimiz vardık sadece
Karşımızda izleyiciler alkış tutarken
Işıklar da söndürülecek birazdan
Sen savaş kazanmış komutan edasıyla
Mutlu ve dimdik ayaktayken
Ben kaybetmeyen ama kazanamayan emir kulu asker
Yüreğim buruk, kalbim kırık
Bedenim lime lime paramparça olmuş
Bu mutluluk oyunu beni çok yormuş…

Meğer ben at gözlüğü ile bakmışım hayata
Yüreğimde senin için kurduğum o kocaman dünyamıza
Nereden bilecektim
Bana yalancı mutluluğu rol biçtiğini
Yüreğindeki mutluluk oyununun son bulacağını
Perdenin kapanacağını
Ve perde kapandı oyun bitti…

Daha fazla dayanamam bu oyuna
Bırakın seyirciler alkışlamasın yalandan mutluluk oyununu
Çıkaracağım şimdi salonda olan her kesi
Başımı iki elim arasına alıp
At gözlüklerini çıkarıp bir kenara atıp
Dünya gözüyle bakmalıyım etrafıma
Kendime gelebilmem için yalnız kalmalıyım…

Yemin ettim,
Bir daha yalancı mutluluk oyunlarında oynamam
Yanımda da can yakan, ağlatan yalancı sevdalar olmamalı
Delice sevmek rolü vermişler son perdede
Gerçekten rol yapmadım hayatımın uç noktasını yaşadım

Öpmenin, dokunmanın rol kesmesi olur mu?
O sahneyi ben yüreğimde hissederek oynadım
Çünkü seni gerçekten çok sevdim
Oysa şimdi sen başka tende gezinirken
Aydınlık dünyama inat karanlığa kapattım kendimi
Zifiri karanlık geceleri daha çok sever oldum
Çünkü karanlık yüzün, sonsuz karanlıklarda kaybolacak
Geceler daha yakın bana karanlık yüzünü görmeyeceğim…

İnandım ki kendi yalnızlığımda kaybolsam da
Kendimden başka yarenim yok etrafımda
Hal bu ki ne çok sevmiştim -seni
Hiç hesap etmemişim severken
Meğer yanında olmakla çoktan kaybetmişim değerimi
Benden başka rol arkadaşı bulamadın mı?
Ben yapmacık olamam, soyutlanırım hayattan
Gözyaşı da dökmeyeceğim, döksem de yere düşmeyecek
Senin yüreğine dokunamamışım ki
Gözyaşlarım yüreğine düşsün
Bu deli gönül rol kesmez buna da alışır yavaş yavaş…

Aklım mantığım almıyor düşünmekten beynim durdu
Güç kaybediyorum
Elimde tutamıyorum hiçbir şeyi
Her şey bir bir kayıp gidiyor avuçlarımın içinden
Engel olamıyorum
Yüreğimle beynim hançerlerini çekmişler savaş halindeler
Yaraları derin
Nefes aldığım sürece silinmeyecek
Son nefesimi verene kadar da kapanmayacak
Oynadığın mutluluk oyunu
Nefes aldığım sürece canımı çok yakacak çok…

//Arkadaşça uzanan bir ele aşık oldun mu? Neden üzgün olduğumu sorma bana! Sensizliğin resmi mutluluk oyunundan kalan gözlerimdeki bu hüzündür//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
22.06.2014