Binmişiz otobüse, çıkmışız yolculuğa
Coşarız her durakta, koşarız mutluluğa;
Yeter ki biraz olsun, az ya da çok fark etmez
Yürekten dileyenler arzusunu terk etmez...
Olmaz gerçek saâdet ne pulla ne parayla
Gelmez hakikî bahar bir çiçekle mavalla;
İzâfidir tanımı mutluluğun aslında
Yakalamak isteyen yanlış yapmaz faslında...
Verir gönlüne göre kanaatkârın Allah
Halk edilince sebep bulur dârdaki felâh;
Elbet vardır hakkımız mutlu olmaya biraz
Mutluluk otobüsü seyrüseferde tam gaz...
İnmek istesen bile bazen bu mümkün olmaz
Mutluluk durağında her umduğun bulunmaz;
Varsın, az eksik olsun, yeğdir hiç olmamaktan
Huzur bulamaz asla kaçınan paylaşmaktan...
Yoktur mutlak formülü, dâim kullan aklını
Döndür fırsat bulunca mutluluğun çarkını;
Düşmanıdır mutlunun, hiç unutma, en mutlu
Kılsın herkesi Allah iyimser ve umutlu...
Kayıt Tarihi : 23.6.2007 08:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2006 Yeryüzünde gerçek anlamda mutluluğun standart bir tanımı henüz yapılabilmiş değil, ama bu konuda hemen herkes kendince bir şeyler yazar, çizer, söyler... Nasıl ki ‘en iyi’ iyinin, ‘en güzel’ güzelin, ‘en çok’ çoğun düşmanıdır, aynı anlayışla ‘en mutlu’ mutluluğu azımsatır ve hırsımızın tutsağı olmaktan kurtulmamızı imkansız kılar... Ne mutlu yetinmesini bilenlere...
selam ve saygılar bu güzel şiire ve onun çıktığı yüreğe...
TÜM YORUMLAR (1)