Önce evlendiğimizde hayatın daha iyi olacağına inandırırız kendimizi.
Evlendikten sonra, bir çocuğumuz doğduktan hatta ardından bir tane daha olduktan
sonra hayatın daha iyi olacağına inandırırız kendimizi. Sonra çocuklar
yeterince büyük olmadıkları icin kızar, onlar büyüyünce daha mutlu olacağımıza
inanırız. Bundan sonra, ergenlik dönemlerinde çocuklarla uğraşmamız gerektiği
için öfkeleniriz. Kendimize, çocuklarımız bu donemden çıkınca daha mutlu
olacağımızı, yeni bir araba alınca, güzel bir tatile çıkınca, emekli olunca,
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta