Hüzünle oynamak serbestti, çocuklardan uzak tutulurdu mutluluk. Güneş görmeyen, serin bir yerde muhafaza edilir, varlığı unutulurdu.
Çok güldüğünde çok ağlayacağı öğretilirdi çocuklara. Cinlerden sonra en çok gülmekten korkardım. Ya başımıza kötü bir şey gelseydi, benim yüzümden! ..
Şimdi hüznümün hesabını veremiyorum.
Ya ben büyümüyorum, ya da çok uzak bir yerde mutluluk…
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta