Issız..
Sensiz...
Kurak...
Susuz...
Kana kana içerim,
Avuçlarından taşan gözyaşlarını...
Akif'in dergahındaki gibi
Kan doldu tırnaklarım...
Kendi kalemimi kırıyorum bililtizam..
Ki merhem olsun gözyaşın gibi,
Sinemdeki yaralara sessiz dokunuşlarla...
Bak kim geçiyor!
Dur bir sorayım ona da yapmışlar mı?
Bana yaptıklarını....
-İnsan sevdikçe iyileşiyor mu Turgut abi?
Nasıl bir sevda ki? Anlatsana Tomris'i bir ara...
Neydi seni kavuran? Saklı cennette içtiğin su muydu?
Yoksa iliklerine kadar hissettiğin kış mıydı?
Yarinin kuzey ışıklarındaki rengarenk silüeti miydi?
"Sis bulutunu gün ışığından,
Aşkı da gerçeklikten saklayan..."
Serzeniş miydi yok hayıflanma mıydı son bakışların?
Kayboluyordu bu karmaşa,
Son tebessümlerinde berraklaşarak...
Ardı elbet gelecekti,
Zaman tünelin geçmişe akan mısralarımın,
Ta ki çocukluğundaki mutluluk durağına kadar!
C.K
17.07.2021
Ankara
Modern Mevlana
Kayıt Tarihi : 11.9.2023 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Turgut Uyar şairin memleketinde askerlik yapmıştır.Ona ve Charles Bukowski'ye methiyeli göndermelerde bulunur.Aslında şair ile aşık olduğu insan arasında geçen bir konuşmada sevdiğine en son ne zaman mutlu oldun diye sorar, kendisine manevi olarak benzeyen birisinden aldığı cevapla irkilmiştir. Sevdiği insan ise en son 6 yaşında mutlu hissediyordum, diye cevap verir. İkisi de gözyaşlarını tutamazlar. C.K o günden sonra aşık olduğu kişinin her doğum gününde geçmişte akan mısralarla sevdiği tam 6 yaşına gelinceye kadar zaman tünelinde 2023 yılından başlayarak geçmişe yolculuk yapar ve 26 adet şiir yazar.Bu üçüncü şiiridir..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!