Kepenkler gerdim aydınlığa
Odamın yüzüne mumlar ekiştirdim
Gün ağmadı daha içimdeki karanlığa
Körpe düğümlerle örüldü hep hayatım
Sönük bir şehre bıraktı beni hayat
Kıyısı olmayan bir denizdi uzayan bakışlarım
Bir adımın ötesi daha derinleri yetiyordu boylamaya
Daha derinleri görmedi henüz
Mutluluk en garip bir şeydi bana
Hüzünle damıtılan hayatımın
Bir sürgeci olmadı hiç mutluluğa
Kayıt Tarihi : 23.5.2022 01:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatta huzuru ödev mutluluğu kıble hüznü nimet edinmeyen kalplerin hayata mutmain olması pek kaçınılmazdır.
Hayat ise, her bir kula imtihan
Yani dünya, sefa yeri değildir
Olmaz asla fanilerle itminan.
Hayırlı sınavlar Mücahit bey kardeşim.
TÜM YORUMLAR (1)