Mutluluk Deyince Şiiri - Nihat Malkoç

Paylaşmaktır mutluluk; hüznü, kederi, gamı
Bazen gönül köşkünü, bazen bir toprak damı

Kavramaktır mutluluk, dünyanın ahvalini
El vermektir yetime, anlamaktır hâlini

Unutmaktır mutluluk, hüzne dair ne varsa
Kalır mı acın, tasan; hâlini biri sorsa?

Aramaktır mutluluk, içindeki yitiği
Hizaya sokar kalbi, hatırlamak etiği

Kavuşmaktır mutluluk, vicdan denen yasaya
Yüz vermemek gerekir, dert virüsü tasaya

Anlamaktır mutluluk, düşenin durumunu
Doğru izahetmektir, hayatın yorumunu

El vermektir mutluluk, düşeni kaldırmaktır
Aldırma diyenlerin, aksine aldırmaktır

Kardeşliktir mutluluk, aynı gözle bakmaktır
Zulmete sövmek değil, hemen bir mum yakmaktır

Yol vermektir mutluluk, kapıları açmaktır
Kokuşmuşluğa inat, gül kokusu saçmaktır

Bir olmaktır mutluluk; ben değil, biz demektir
Yolunu kaybedene nurlu bir iz demektir

Diriliktir mutluluk, nefrete darılmaktır
Hayatın kemendine, dört elle sarılmaktır

Çalışmaktır mutluluk, ter akıtmak alından
Eli açık olmaktır, dağıtmaktır malından

Affetmektir mutluluk; nefret, garaz bilmemek…
Hata yapan dostunu, defterinden silmemek…

Hür olmaktır mutluluk, solumak hürriyeti
İnsanı merkez almak, sormamak milliyeti…

Empatidir mutluluk, hırstan uzak durmaktır
Vicdanın saatini, merhamete kurmaktır

İnanmaktır mutluluk, aydınlık istikbale
Mâziden güç alarak sağlam basmaktır hâle

İstemektir mutluluk, varlığın sahibinden
Kuvvetlice tutmaktır, hakikatin ipinden

Muhabbettir mutluluk, sevgiyle var olmaktır
Kulu ayrıştırmamak, ağyara yâr olmaktır

Mutlak değil mutluluk, az ile yetinmektir
Vicdan yasalarını kaide edinmektir