alacakaranlık odanın içindeki gölgeler gibiyiz
soluk duvarlara düşüyor kalplerimiz
çıkıp da kapının ardında
biraz daha ötede
insan kaynayan sokaklarda koşsak
yangın düşmüş evden atlarcasına
insanların bahtına düşsek
ve tutunsak ellerine aşkın
nafile, zaman denen gizemli nehir
tersine tersine aktığında
anlarız ki
mutluluk çift acı tek yaşanır
alacakaranlık odanın içindeki gölgeler gibiyiz
soluk duvarlara düşüyor kalplerimiz...
14.05.12
İsa YılmazKayıt Tarihi : 14.5.2012 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!