Mutluluk Bize Çok Yakışacaktı

Hüzünler dağıtmasın seni, kıyamam!
En güzel dileklerim seninle sevgilim…
Gideceği varsa gider, boş ver aldırış etme!
Bölünme bin parçaya...
Hadi... Durma! Toparlan gel kendine…
Elbet bir gün beni de sever tutarsın elimden,
Çünkü bir ben anlıyorum senin dilinden.

Hazan yapraklarına karışma…
Rüzgarla birlikte sürükler seni!
Bırak yalancı sevdaları,
Riyakar baharları,
Tutacağı varsa tutar sevgi elinden.
İnanmam yalancı baharlara... Biraz daha gülse...
Badem ağaçlarını kandırıp,
Çiçek açtırır, hazan mevsiminde...
Sahte gülüşlü vefasız…

Sen... Sen yok musun zalim sevgili…
Ahde vefa vardır bende...
Anlatamadım sevgimi,
Göremedin yüreğimdeki yansımanı,
Hançer al da gel... Kes, sol yanımı…
Gör oradaki mutlu seni!

Hani kavlimiz vardı?
Aşkımıza yeni baharlar katılacaktı!
Hani? Hazan mevsimleri bile, hep yeşile boyanacaktı?
Hüzünlü kelimeleri lügatimizden çıkarmıştık hani?
Ne oldu bir tanem?
Zor mu geldi yüreğinde taşımak?
Ağır mıydı sevmelerim?
Oysa mutluluk bize çok yakışacaktı...

Kırk dereden su getirmeden, konuş bir tanem…
Kelimeleri eveleyip gevelemeden, dök eteğindeki taşları!
Ömrümü serdim, gönlüne giden yollara!
Anlamadın…
İnanmadın da…
Beni de mi? Sahte sandın...
Ezip geçtin! Bakmadın gözlerimden akan yaşlara…
Ben böyle sevdim! Çocuk masumiyeti ile safça!

Serseri ruhlu...
Dama taşları gibi, sıraladın sevgilileri...
Ayran gönüllüm,
Abaküs'teki boncuklar bile sana yetmedi...
Bu aşkın kaçıncı perdesinde benim rolüm?
Sana inanacak kimse kalmadı, anlasana…
Şah ta benim! Matta…

Evet doğru! Mutluluk bize çok yakışacaktı…
Kıskananlar gıpta ile bakacaktı…
Aşk romanları bizi yazacaktı… Olmadı!
Çok yazık ettin bu aşka…
Kavuşmaya ramak kalmıştı…