Ah bu bitmeyen arayışlarımız, dinmeyen kalp ağrılarımız..
Sonunda kendi başına da mutlu olmayı öğreniyor insan.
"Sen mutlu ol, mutluluğuna katılmak isteyen olursa kendiliğinden gelir" diyor yüreğim.
Sonra anlıyorum ki Nazım'ın bahsettiği umut edebilme kabiliyeti hala benimle. İçim ısınıyor birden.
O sıcaklığa armağan ettiğim, bir kadeh şarabın verdiği hafiflikle yeniden kucaklıyorum hayatı ve "iyi ki" lerim için bir kadeh daha dolduruyorum.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta