Mutluluk Benim Hakkım Şiiri - Zehra Yılmaz

Mutluluğu en çok ben hak ettim.
Çünkü onu uzaktan en çok ben seyrettim.
Çocuk oldum kimi zaman kimsesiz,
Bacası tüten sıcak evleri seyrettim.
Tren oldum, kimi zaman,
Vagonum da sessiz çığlıkları seyrettim.
Ana oldum, elleri kınalı,
Şehit düştü, oğlumun nurunu seyrettim.
Gelin oldum, gözleri sürmeli,
Yetim kalan,bebeğimi seyrettim
Savaş oldum,kimi zaman,
söndürdüm,ocakları seyrettim.
Canavar oldum, bazı,bazı
Adımı trafik koydular.
Şarampol de Azraili seyrettim.
Deprem oldum, kimi zaman,
Ayırdım.,bedeninden kol,bacak,boyun seyrettim.
Sel oldum götürdüm, yel oldum getirdim.
Yangın oldum, kül ettim.
Dağıttım,yuvaları un ettim.
Ayırdım, karıyla kocayı,
Çocukları ben seyrettim.
Fitne oldum televizyon da,
Haber oldum manşette
Ahlakları ben yok ettim.
Fuhuşu helal kıldım.
Zinayı moda ettim.
İçkiden kumardan ölenleri ben seyrettim.
Sevgiliden sevdayı ayırdım.
Evlilik demode şimdi,
Yalan aşkları ben icad ettim.
Babasız doğanları ben seyrettim.
Masallar da hayeller de yok artık,
Şiirden heceyi şarkıdan notayı kaldırdım.
Anneye sevgiyi babaya saygıyı ben yok ettim.
Din, iman,korku yok artık,
Ağlayan kuranı ben seyrettim.
Şimdi sorsam da size,
Başka cevab yok işte,
Bunca acıdan sonra
Mutluluğu en çok ben hak ettim.
Verin onu bana.!