Mutluluk Bazen... Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Mutluluk bazen bir kadehin sonunda yakalar insanı
Bazen en mahrem duygular yıldızlarca uzaktır
Hüzün dudaklardaki son galasını oynar o gece

Mutluluk bazen asma dallarında sallanan
bir üzüm salkımının arasında gizlidir
Bazen uzak iklimlerin el değmemiş kirlenmemiş
sımsıcak gölgelerini taşır yüreklere tanelerce

Yıllarca acaba nerde diye aradığın
Minyatür sevgilere açılır kolların farkına varmadan
Hiçbir şeyin önemi yoktur o an
Sevinç kanatsız bir martıdır süzülür gönül pencerene
Ve senin için her şey bir umut vadisidir yaşarsın pembelerce

Bazen bir nergis tohumudur hayat
Yaşadıkça yaklaşırsın hayallere
Yaklaştıkça devleşir gözlerinde küçük mine çiçekleri
yaşamın anlamını bulursun bu kısır döngü içinde

Mutluluk bazen iki dudak arasında sıkışıp kalan
Fısıltıların feryadıdır yüreğinde yankılanan
Bazen gurunun setlerini aşamayan
birkaç sözde saklıdır sadece

Mutluluk bazen gözlerin özlediği
Nedense bakışların hep gizlediği bir noktadır
Gün gelir hasretler çıldırır noktalar devleşir
Ve karşı konmaz bir istekle çözülür dilinde
o en güzel hece

O an nereye gidersen git kiminle olursan ol
Her anında mimoza kokuları duyarsın ellerinde

Mutluluk simsiyah hüzün dağları arasında
Bembeyaz bir noktadır bazen
Onu yalnızca bakmasını bilenler görebilir
Mutluluk...
Mutluluk çok uzaklarda değil aslında