Mutluluk Ağacı Şiiri - Mehmet Şahan

MUTLULUK AĞACI

Mutluluk ağacın çizmek istedim,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..
Yüreğime bir bir dizmek istedim,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..

Uzun uzun yazdım bitiremedim,
Derin derin kazdım yetiremedim!
Serin serin gezdim getiremedim,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!

Temeli aile taşı, toprağı;
Anne baba ile dalı yaprağı!
Gelmiştin geçmişe kurulan bağı,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..

Lale dedim sümbül dedim gül dedim,
Hâle dedim bülbül dedim gül dedim!
Sare dedim Birgül dedim Gül dedim,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..

Uçlarından çiçek verdi renk verdi,
Saçlarından pürçek verdi denk verdi!
Taçlarından gerçek verdi Cenk verdi,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..

Lezzetine doyamadım bir türlü,
Hikmetine ayamadım bir türlü!
Meyvesine sayamadım bir türlü,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..

Ufuklarda bulut oldum işledim,
Şafaklarda umut oldum düşledim!
Afaklarda soyut oldum kışladım,
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!..

Kalesi saygıdır, sevgi gıdası;
Hoşgörüyle şükür suyu havası!
Fedakârlık, vefa, sabır sefası;
Ne kalbime sığdı ne de gönlüme!
Pir-î Fânî saydı koydu gönlüne!

MEHMET ŞAHAN PİR-Î FÂNÎ
08.11.2023 – ADIYAMAN