Artık umutsuz gecelerim yok benim,hıçkırıklı ağlamalarımda.Tutabileceğim bir el var karşımda ve biliyorum o hep benimle ve benim yanımda....
Mutlu olmak için bir sebep aramıyorum artık.Hayat bana en küçük şeylerden dahi mutlu olmayı öğretti.Güneşli bir havaya bakıp mutlu olabiliyorum,kuş cıvıltıları bile hoşuma gidiyor.Oysa sahip olmak istediğim birçok şeyden yoksunum.Ama ne kadar üzülsemde,ne kadar istesemde elimden birşey gelmayacağini biliyorum.Bu yüzden artık hiçbirşey istemiyorum hayattan.Mutlu olmayı beklemiyorum........
Hepimiz biliyoruz hayat çok kısa;bu yüzden size bir önerim var.Sizde hayatta kendiniz için birşeyler üretin,mutlu olmayı beklemeyin,yoksa bir tebessüm bile edemeden yok olursunuz..........
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta