Mutluluk Şiiri - Bekir Dalkıç

Kafesteki kuşta mutlu zanneder kendini kafesinde.
Ah garibim!
Bir avuç yemle ferahlatır gönlünü.
Demir bir pencere bulup tüner de,
Kenarında serinletir içindeki yangını.
Neşelenir sahibide o ötünce,
Sahibide mutlu zanneder kendini, kendi kafesinde.
Ölse hissedemez ki ruhundaki ağrıyı.
Farkedemez asla ağır ağır tükendiğini.
Oysa mutluluk dışarda,
Mutlulut dışında bu kafesin, bu evin.
Lakin açmak zor o kapıyı.
Kaçmak çok zor.
Kuşa sorsan mutlu der sahibim evinde.
Sahibine sorsan der ki: kuşum mutlu halinden kafesinde.
Kimse görmez kimsenin derdini.
Kimse anlamaz, anlamak istemez.
Herkes bir yarım, bir çığlıktır öter durur dillerinde hayat türküsü.
ömür kuru bir dal, bir yalım gelip geçer.