Mutluluk Şiiri - İlknur Kavrar

Evren
Hiçliğin ortasında
Varla yokun ana rahmi
Sessiz çığlıkların iki rengi
Siyahla beyaz yani
Yani sen ve ben
Biri olmadan diğeri anlamsızlaşan
Ayrı yollarda,ayrı kırlarda,ayrı kollarda
Sen umut,ben vefa
Aynı gök altında ıslanamadık
Aynı kuşakla sarmalanamadık
Sen sevda,ben hayal
Birleşmedi yollarımız hiç
Kırçiçekleri derledik aynı dağlarda
Ayrı bulutlar altında
Evren
İkimizi bir anda yarattı
Ortak bir sevdaya hapsetti yüreğimizi
Adı mutluluk
Yaşlanmayan bakire
Elde edilemeyen bir cennet güzeli
Hep arayıp durduğumuz ayrı dünyalarda
Kolay görünen
Yakaladım dediğin anda seraba bürünen
Kızıl bakire
Kimse görmedi yüzünü
Yani ne sen ne de ben
Görmeden sevdik onu
Ömür tükettik peşinde adım adım
Gerçek mi hayal mi bilmeden
Sen kırgın bense yorgun
Solgun ışıkları ateş sanıp koştuk
Fedai olduk bazen
Kimi zaman da pervane
Işığı sönmesin diye
Bir an dokunabilelim diye
Tutsaktı yüreğimiz
Sevdamız mutluluk
Biz yani sen ve ben
Umutla hayal,vefayla gurur
Yani sen ve ben bir yanda
Öte yanda mutluluk