Masalsı bir mutluluk getirdiğin avuçlarıma,
Bir yaralı şefkatiyle tuttuğum sıkıca.
Biliyordum çünkü gelmezdi geri
Avuçlarımızdan kayan hiç bir şey.
En basiti zamandı mesela.
Saçlarımızı beyaza boyayarak kayardı ellerimizden.
Yüzlerimize çizgiler çizerdi
Aynalara düşman ederdi bizi.
Sanki hiç yokmuş gibi şefkati,
Bakakalırdık geçmişe...
Ve sen ey tazeliğinde şüphe duyulmayan
Bir lisanım olsada tek sana ait yazsam
Avuçlarımdan kayan herşeyi.
Zaman da kaysa tüm hayallerimde
Sen sımsıkı dursan.
Bilsem bunu ve desem;
Tutuyorum mutluluğu gelin bakın avuçlarımda...
Ama ürkektir hemen uçar gider karışır masallara.
Yada kayıverirse ellerimden tutamam bir daha.
Tekrarladım içimden defalarca,
Hep kal hep dur avuçlarımda...
Kayıt Tarihi : 5.4.2016 00:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Ucuzova](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/04/05/mutluluk-645.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!