Mutluluk Şiiri - Duran Saper

Mutluluk, gülmek değildir her zaman
Ağlamaktır bazen de…
Zenginlik değildir mutluluk,
Yoksul yaşamaktır bilgece.
Kabul etmek, olduğu gibi görmek her şeyi,
Zor olsa da,
Canlının yaşamı karşılığı ödediği bedeldir
Mutluluk…

Annedir, babadır, eştir, çocuktur.
Arkadaştır, komşudur, vatandaştır.
İnsanın içinde kanayan coşkun ırmaktır.
Kimi zaman şiir yazmak,
Bazen şiir’in özüne varmaktır.
Bir hedef koymak,
Bir cümle’ den ibret almak.
Her cümlede kendini bulmak,
Her hedefe gönül koymaktır,
Mutluluk…

Hiç bitmeyen bir hâyel
Gece uykudan korkarak uyanmak,
Gündüz güneşin karşısında sararmak,
Var olmanın tadına varmak.
Temiz bir yürek, saf bir dilek
Çalışmak, uğraşmak, didinmek
Büyük bir emektir,
Mutluluk…

Dizine koyduğun sazın döşüdür.
Ağzında mırıldanan türkünün sözüdür.
Hayatın kökü, dalı, yaprağı,
Yüreğimizin yanan yağı,
Ne ortası, ne solu, ne sağı
Bir insanın, insanda bulduğu
Altın çağıdır,
Mutluluk…

Denizin maviliklerinde yüzmek,
Çıplak ayaklarla toprakta yürümek.
Yıldızlarda gezmek,
Bir fıkrada gülmek
Ondan çıkarılacak dersi bilmek,
Her varlığın özüne inmek,
Onun özünden dil dermektir,
Bir sevda uğruna, bin defa ölmektir,
Mutluluk…

Duran SAPER / BURSA