Hani içinden düğümler çözülür
Kanın damarlarından bir başka yürür
Umut dolar o köhneyen kalbine
Tünelin ucunda ışık görünür
İşte mutluluk bu bencileyin yar
Aldırmazsın kederlerine bir an
Yarına yapacak pek işlerin var
Çok iyiyim dersin olursa soran
Mutluluk şiirini yaz deseler
Ismarlayıp da sonra terk etseler
Bir başıma kalsam şu yad ellerde
Karşı dağları çatlatıp gitseler
Dalar giderim çiçek bahçesine
Karışır sinerim ol seher yeline
Uçarım kelebek kanadı gibi
Konarım amber kokulu nergise
Evrenle kucaklaşınca anlarsın
Her şey tozpembe keyfine bakarsın
Yarınlar ne gösterecek bilinmez
Hilafsız yeniden doğdum sanırsın
Sensiz mutluluk anda hissedilir
Sen yokken her şey bir anda silinir
Saman alevi tarife imkansız
Kara yosunlu deryaya inilir
Kayıt Tarihi : 7.1.2012 21:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ercan Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/07/mutluluk-583.jpg)
Tanımının yapılması olanaksız olan bir olguyu,kendi iç evreninin renkleriyle somutlayarak şiirinde görüntülüyor Şair.
Belki tanım değil ama,görünenler mutluluğun ta kedisi.
Derinlikli adreslere yönelme gereksinimi şiirin finaline damgasını vurmuş.
Sayın KESKİN güç bir izlekte kendini sınamış ve çok başarılı olmuş.
Kutluyorum Efendim.
Nicelerine.Erdemle.
TÜM YORUMLAR (2)