Mutluluk Şiiri - Rahim Recep Akdora

Nereden geldiyse aklıma,
Aramaya çıktım mutluluğu bucak bucak.
İlkin gözlerini dolaştım insanların;
Bakışlar yalan söylemez derler hep.
Sonra yürüyüşlerini, adım atışlarını izledim
Çıkartamadım.

Soracağım, dedim, soracağım insanlara bir bir.
Yürüdüm deniz kenarından
Dalgalarına daldım düşünceli
Usul usul yaklaşan.
Aldatmaca oynuyordu dalgalar
Selam verip kaçıyorlardı benden
Selamımı almadan.

Birden
Kurtuldu düşlerim denizin dalgalarından.
Bir kadın yaklaşıyordu pırıl pırıl,
gülümsüyordu boncuk boncuk mavi gözleriyle.
Yakaladım sandım mutluluğu o an
Kaldırımın titreyişini görünce adım atışlarından.

Sordum:
Sende mi, dedim, mutluluk?
Bulutsuz gökyüzü gibi iki göz
'Ne gezer! ' dercesine ıslandı.
Salkım salkım sarı saçlarında ürperti
Dudaklarında
yakınında bir kuşu ürkütmek korkusu
Fısıldadı:
'Güzellikler mutsuzluğun eseridir! '

Yanılgının üzgüsüyle sürdürdük
Mutsuzluğun güzel eseriyle aramaya mutluluğu.
Dalgalar yine geliyor, yine kaçıyorlardı bizden
Kıyıdan birşeyler götürürcesine.
Kaldırımlar yine titriyordu sarışın güzelin yürüyüşünden.
Mutluluğu çok yakın görüyordum
Elimi uzatsam, tutacağım.
Oluk oluk dolacak içime masmavi gülümseyen gözlerden

Mutluluk.
İşte orada, dedi, mutluluk.
Deniz kıyısında içiçe iki genci gösteriyordu.
Gittik.
Gördük ki kaybolmuştu gözlerinin rengi ağlamaktan.
Kaçan bir dalgaya takıldı gözlerim:
Kabarmıştı, çaldığı gözyaşlarından.
Hep birlikte yürüdük deniz kıyısınca.
Bir ev gördük tanrıları barındırırmış gibi onurlu
İşte buradadır mutluluk, dedi
Gözyaşlarını kurulayan siyah saçlı genç kadın.
İçeri girdik.
Şık bir erkek, defterlere rakamlar yazıyordu
Bir kadın ipekli giysiler içinde
Mutluluğu arıyordu köpeğinin tüyleri arasında.

Kaçtık oradan.
Umutsuzluğun fırtınası
Uzaklaştırıyordu bizi denizin kıyısından.
Çamurlu bir sokaktan geçerken bir ara
Gevrek bir gülüş yükseldi boyasız bir evden.
Başka bir evden bir şarkı,
Bir başkasından iki çocuk uğradı sokağa
Kovalamaca oynayan.

Sormadık mutluluğu
Mutluluk bir adım daha öteye kaçabilir korkusundan.
Yürüdük usulcacık
Mutsuzluğun utancından.
Rahim Recep Akdora