Bir düş sanki yaşananlar,
Kendilerine yansın geride kalanlar.
Böyle mutlu olmayı hiç beklememiştim,
Yazık bunca zamanı sensiz heder etmişim.
Uykuyu unuttum
Susmayı da…
Oysa ne çok severdim ikisini.
Zaman bizi zorlamakta,
Dar vakitlerde çok şey yaşatmakta.
Bilmez ki yelkovan durmayı yokluğunda.
Sevseydi akrebi bırakıp bırakıp gelirmiydi?
Her gidiş bir tükeniş,
Bir bekleyiş.
Kavuşmalarsa hep tutkulu…
01.01.2003
Jale KozkamanKayıt Tarihi : 5.7.2010 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Jale Kozkaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/05/mutluluk-515.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!