Mutluluk Şiiri - Ömer Tomruk

Bir kelebeğin ömrüne ağlamaktır mutluluk,
Köşe başına çömelip avuç açmaktır Yaradan’a…
Yıkılmışlığını göstermeden dimdik ayakta durabilmektir…
Ayakların taşıyamasa da bu yükü,
Yürüyemesen de sürünebilmektir mutluluk…

Ya ölen olursun ya da öldüren,
Sahip çıkmaktır mutluluk bu yüzden…
Benim di diyip koruyup kollamaktır... icabında,
Ya da hal hatır sormaktır,
Bir durak ötede ininceye dek belki de susmaktır…
Hasretinden yanıp kavrulan tenime inat
Saçının bir telini sakınmaktır mutluluk….

Tüm duygularının yüreğini istilasıdır mutluluk…
Karşı koyamazsın çünkü plan yapamazsın,
Ancak aşkın hain planı çoktan işlemeye başlamıştır.
Yönetemezsin yönetilen olursun aşkın elinde,
Bir nevi ipini kimin çektiğini bildiğin cansız bir kuklasındır,
Hal böyleyken de mutlusundur,
Çünkü sevdiğindir celladın….

Yenilenmektir kimi zaman geçmişinle,
Kimi zaman geçmişine salladığın küfrünle,
Ama her seferinde de tebessüme boğulmanın sevinciyle,
Kucak dolusu ızdıraba sarılmaktır mutluluk...

Kış soğuğunda baharın ılık soluğudur koynunda.
Tüm kırılmışlığını unutup yeniden filizlenmektir,
Umut dolu bir yüzde ki gülücüklere bakarken...

Sayfalar dolusu şiir yazmak değildir mutluluk,
Bir tek söz de bir ömrü anlatabilmektir.
Ya da anlayabilmektir bir bakıştaki manayı…

Sevdiğinin göğsüne yaslanıp uyumaktır mutluluk.
Alnından öperken gözlerini yumduğun,
Göz gözeyken hayattan yalnızca O'nu umduğun
Bir sonun başlangıcıdır...

Sana bakmaktır mutluluk seni görmektir,
Varlığını bilmek ve hissetmektir mutluluk…
Adını söylemektir sarp ve geçit vermez kayalıklara,
Ve dönen yankıyı dinlemektir kendi sesinden…
Tüm seslenişlerim bana dönmüşken yeniden,
Son nefese dek seni umut etmektir mutluluk…