MuTLuLuK... Şiiri - Abdullah Takım

Mutluluk zamanda bir yer, bilmem nerede saklı.
Tutunsam gölgesinden o da bana yasaklı.

Bulutlarda gözyaşı, dağ eteğinde sis, çölde su.
Kayan yıldızda umut, zifiri karanlıkta pusu.

Demir halatla bağlı, düğümü ummanda gizli,
Ömrüm yetmez çözmeye, ölüm rengi benizli.

Dört bir yandan sarsa da asla tutmuyor eli,
Tepemde kızgın güneş, uykuda seher yeli.

Masalda bir kahraman, sonsuzlukta bir karış,
Hayalimde sırça köşk, heyecanımda yarış.

Ağlamak mı gülmek mi, kuş sesinde beste mi.
Binbir dertten muzdarip, yoksa son nefeste mi.

Aşk mıdır, sevgi midir, konmaz ürkek kuş mudur.
Yürek ister, göz kesmez, yoksa hep yokuş mudur.

Bazen yakında görünür, bilmiyorum uzak mı.
Bana neden el sallar, bu yoksa bir tuzak mı.

Para mı, oyuncak mı, gülen yüzün sesi mi.
Anne kucağında rüyam, sevgili busesi mi.

Hayal mi, temenni mi, olmayan sevgili mi,
Mekânsız diyarlarda, yoksa yaban elimi.

Ayrılık korkusuyla, kenetlenmiş elde mi.
Karşılık verilse de olmayan değerde mi.

Gelmeyecek bilirim, çare umdum sesinde,
Ben hala bekliyorum, dış kapı sövesinde.

Umut getirmiş meğer, boşuna mı bekledim,
Eyvah..eski hüzünlerime yenisini ekledim.

Bulanı göremedim, ezelden düne kadar,
Sonra da olmayacak, yalnızca adı mı var.

Yüz binleri avutan, vermez mi beni yele.
Ben derim ben duyarım, ne söylesem nafile.

Anladım ki mutluluk, mutsuzların öğüdü,
Onlar da benim gibi, havanda suyu döğdü.

Mikayil hiç gülmedi, cehennem gülecek mi.
Bire on sevap yazar bir melek, zebani de melek mi.