Mutluluk Şiiri - Salih Kocabaş

Varlığın dünyama mutluluklar katardı,
Bakışların canıma ok gibi batardı,
Görünce zavallı kalbim başka atardı,
Ayırmak isteyenler pusuya yatardı.

Hiç uğruna ellerin sözüne kanmışsın,
Yalnızlığın koynunda kor gibi yanmışsın,
Ben olmadan da mutlu olurum sanmışsın,
Tuzağa düşüp ihanete dolanmışsın.

Duydum ki, ihanetinden pişman olmuşsun,
Kavuşalım diye saçın, başın yolmuşsun,
Bir gün gelirim diye umutla dolmuşsun,
Yokluğumda da her gün sararıp solmuşsun.

Gurbette gönül bahçeme, hep umut ektim,
Uykusuz gecenin sessizliğinde tektim,
Sonsuza değin benimlesin diyecektim,
Yokluğunda dayanılmaz çileler çektim.

Görmeye geldiğimde mevsimlerden güzdü,
Duygular hatırada, anıları süzdü,
Karşımda gördüğüm çile çekmiş bir yüzdü,
Perişan halini görmek beni çok üzdü.

Karşımda mutsuz halini görmek çok acı,
Perişan olduk diye ağlar, kardeş, bacı,
Biçare gönlün, bulunmaz eşsiz ilacı,
İstersen yine olursun başımın tacı,

Sana kavuştum ya, dünyalar benim oldu,
Sarıldığın anda kalbim mutluluk doldu,
Nikâh masasına oturmamız tek yoldu,
Hayat boyunca mutlu olun diyen boldu.