Çocuk,
Güldü.
Tozlu giysileriyle,
Ne kadar da uyumluydu.
Güneşin teninde bıraktığı desen.
Ne umurundaydı dünya,
Ne de,
Çıplak ayaklarına batan onca diken.
Belki de mutluluğun,
Bir şeker parçasında olduğunu,
Bir tek oydu bilen.
17/01/2006
Kayıt Tarihi : 20.3.2006 23:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ziya Pektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/20/mutluluk-141.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)