Mutluluk Şiiri - Nurullah Aydın

Dün gece o kadar yalnizdim ki
Karanligin yalnizligini aradim gecede
Düsüncelerin girdap olup bogazima sarildigini hissettim
Ne düsündügümü bilmiyorum
Cevapsiz binlerce soru isareti var kafamda
Ve çözemedigim bazi bilmeceler
Dün gece yalnizligi aradim gecede
Bir irmak düsü gördüm orman içinde
Inceden inceye sessiz akiyordu
Bir ceylan gördüm yürürken hayallerimin içinde
Ürkek ürkek kaçiyordu
Dün gece seni gördüm çok gariptin
Hani hatirlarsin ya
Günes isiklari vurunca pencereden
Kafesteki kusun civiltilariyla uyanirdik
Renkli sabahlara, güleryüzlü ve hayata dost, kendimizle dost
Hele günes batmaya yüz tuttugunda balkona serilmis bir sedirin
Üzerinde bosalan bira kadehleri
Inan o an mutlulugu yakalardik oltayla balik yakalar gibi
Simdi bu dar çikmazlarda mutlulugun adresini unuttuk
Özgürlügün özlemiyle çarpan çatal yüregimiz
Artik kendi kendimize düsmaniz
Eger mutlulugun türküsünü bir agizdan söylemesek bile
Bir gün ayriligin o adaletsiz kavsagina vardigimizda
Mutlulugun resmini çizecegiz.