Mutluluğun türküsünü söyleyeceğim

Daktilomda yaşayacağım
Şiirler yazacağım
Bazen kısa
Bazen uzun
Canım nasıl isterse
Bazen gökyüzünü delip
Bazen yıldızlara uzanıp
Parmaklarımı dokunacağım
Denizleri taşıracağım
Zincirlerinizi bileklerim de çürütüp
Taş duvarlarınızı
Beton yığınlarınızı
Omuzlarımla yaslanıp delmeyeceğim
Orada bir boşluk bulup
Aydınlığa bakacağım
Deredeki balıklarınızı tutacağım
Bulutlarınızı hapsedeceğim hayallerime
Oradan getirdiğim karanfil kokusunu
Kan kırmızı gülleri
Hiç göndermeyeceğim
Kuşların ötüşü yanımda kalacak
Bir gece bakacaksınız ki odanızdayım
Ya mutfağınızda en sevdiğiniz yemekleri çalıyorum
Ya balkonunuzda caddeyi seviyorum
Ya da özgürlüğünüzün seyrindeyim
Sobanızın yanışını
Bebenizin ağlayışını okşuyorum
Mektup bile yazacağım
İstediğim tanıdığım, tanımadıklarıma
Biliyorum ellerimle
Mürekkepli kalemimle daha samimi
Şarkıda söyleyeceğim
Ama daktilomla değil
Islılarımla
Gözlerimi
Dağların
Ağaçların, kuşların, gökyüzünün doyulmazlığına yumarak
Resim bile çizmek geliyor içimden
Onu da kalemime yaptıracağım
Parmaklarım daktilom olacak