Gözyaşlarıyla eritip yüksek dağları,
Avuçlarında yağmurlar dindiriyordu.
Çıplak elleriyle toplarken korları,
Küçük kutuda takat biriktiriyordu.
Parçalarken zaman çınarın gövdesini,
Etten kopan tırnağın canı yanıyordu.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
İç sesleri aktı yıldızlı gecelerden,
Dediler “Sonsuzluk denen bu olsa gerek.”
Dudak coşmuş bal damıtıyor hecelerden,
Mutluluğun tanımsız resmi buymuş demek.
tebrikler güzel şiirinize
anlamlı nefisdi kutlarım şairi
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta