Mutluluğun Rengi Şiiri - Şeref Işı

Mutluluğun rengi beyazdı
Güvercinlerinde
Şimdi mevsimlerden sonbahar
Aylardan eylül
Eylül'ün rengi sarı
Kopup yere düşen yaprak gibi
Yağmur başladı birden ıslattı elim cebimde gezdiğim boş caddeyi
Mutluluğun rengi beyazdı
Güller ise hep kankırmızı
Bir damla su yeterdi yaşatmak için
Keşke zalim ellerin dalındanm koparmasaydı
Gece rengindeydi gözlerin
Aşka davet vardı bakışında
Bütün hasretler bitti derken
Kendimi buldum sonun başlangıcında
Mutluluğun rengi beyazdı
Taaki sen gidene kadar
Ne denizin mavisi kaldı ne doğanın yeşili
Nede o beyaz güvercin artık kanat çırpar
Mutluluk yok artık bütün renkler siyah şimdi
Öyle bir gece başladı ki sabahına güneş doğmaz
Yaşamak ama sensiz yaşamak
İnan ölüm gibi......