Mutluluğun Göreyim Şiiri - Gülseren Çoba ...

Önce Allah’a sonra sana sığındım
Tutunduğum son dalımdın
Mutluluk rüzgârı ile kırıldın,
İşte ben yine yere yığıldım
Zaten her zaman yaşamaktan ölmeyi seçtim
Ölene toprak, beni dert ve hüzün gömer
Senin mutluluğun her şeye değer
Bilirsin benim gözyaşlarım hep iner,
Beni düşünme boş ver
Ocağıma aş, idin bardağımda su
Ne derse desin o ve de bu
Yalnızlık Allah’ın bana lütfu
Ben neyim ki karşı koyayım bunu
Güneş doğudan doğar batıda söner
Sofra da kaşık, balkonda sandalye teke iner
Senden başka beni kim dinler
Dertlerim birikir, yine seni bekler
Desen de başımın tacısın
Avutma kendine tatlı cezasıyım
Yetti artık canına, ne seni ne kendime üzeyim
Sen mutlu ol, bende mutluluğun göreyim.