Mutluluğun Gölgesi Şiiri - İbrahim Zeyveli

Mutluluk;gölgesi olmayan an
Çok ışık binmiş sırtına,
ışığın yükü gölgeyi esir etmiş;
Bir kan damlası;esareti gibi...

Gölge karanlık bir çaresizlik
Fakir ışık! sarıyor her yeri;
Gölge kara deryalara benziyor
Gökyüzünün lekesi gölge.

Tertemiz bir dünyanın
Işıklı olan çocukları;
Mutluluğun başlangıç noktası
İyiliğin yüz merhemi;

İyilik ne güzeldir öyle,
Anlamlandıramassın güzelliğini
Karanlığın düşmanı aydınlık;
Yak beni ışığında...