Hayat, iki nefes, iki cümle, iki dua, iki söz, iki tarih arasında yaşanıp giden yaşanmışlıkların, acılar ve sevinçlerle çarpılıp ortaya bizi çıkardığı garip bir yol hikayesidir aslında.
Bizim de yol hikayelerimiz var, kendimizi bulmak için çıktığımız. En çok aklımızda kalan acıların toplamı olmuştur. Bu tüm insanlarda ortalama aynı sonucu veriyor. Nedense mutluluklarımızın çarpanı her zaman daha küçük bir değer oluşturuyor, acılarımızın çarpanından. Oysa ikisi de aynı değeri ihtiva ediyor yaşantımızda.
Çarpanlarımzın, mutluluk katsayımızla bize huzur getirmesini istemekten başka çaremiz yok Öğretilmiş Çaresizliklerimizin içinde.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta