Mutluluğun adı Şiiri - Belgin Turan

Ah! Bebeğim, her şey canlı mı? Gerçek mi bu an?
Düş desen ellerinin sıcaklığı yakmazdı avuçlarımı
hayal desen, sobanın çıtırtısı, ürkek tavşanların koşturmacası,
suyun üstünde keyifle yüzen ay, tepemizden geçen martılar
öyle gerçek ki her şey, kalp atışlarımızın coşkusu kadar.

Mis gibi havayı çekip ciğerlerime ta derinden
sensiz geçen günlerin acısını çıkarırcasına
teslim oluyorum sessizliğe, hazza, huzura.

Saf bir güzellik yayılır ya hücrelerine
gözlerinle sevişirsin ya saatlerce
mutluluğu resmeden bir tablo bizimkisi
tuvali, boyası, heyecanı yürekte.

Sevgin, şefkate karışıp bakışlarından süzülüyor ellerime
sıkıca kapatıyorum avuçlarımı dökülmesin diye.
Hatta sevinçten ağlayasım geliyor kollarında
söylenen şarkılar eşlik ediyor sevdanın her karesine.

Bir şeyler anlatıyorsun, dudaklarını takip ediyorum
kalp atışlarını izliyorum gizlice
özlemi silmek için hafızamdan, kilitleniyor
gözlerim, beynim, ruhum çakılıyor sana
unutup zamanı, işi gücü, telaşı yayılıyorsun mekana.

Sırf görüntüden ibaret değildir, hayranlıkla bakılan,
öyle güzel olur ki etraf, kartpostallar misali
karşında iki laf edeceğin, hesapsızca iç dökeceğin
duygu yüklü biri olmaz, cenneti, cehennem yapar adama
boş donuk bakışlar, safi şehvet kokarlar, duygu fakiridirler.

Her şeyinle katılmak, yaşamak, hissetmek o an,
hele o gönlünden geceye akan bal gibi sözlerin yok mu?
işte en çok o mest etti gönlümü, o yüceltti bil yeter.

06/12/2009 Belgin Turan