Mutluluğu Yaşayamam Şiiri - Mehmet Çoban ...

Gülücükleri acı,
Bakışları nefret,
Uykuları kâbus dolu;
Aç,sefil,perişan …
Kürdistanlı çocuk!
Sen ki zindanlarda işkencede;
Sen ki ana kucağından uzak…
Bir lokma sevgiye muhtaç,
Ben şatafatı yaşayamam asla.

Seni unutmam seni,
Yüreğimin acısı;
Bir deri bir kemiğin kalmış
Yediğin,içtiğin…
Alevden bir lokma
Köz-ateş,alaz,alev…
Kapitalist dünyada,
Çarpık bir yaşam!
Bitmeyen zor savaşlar
Ey zeytin karası,
Afrikalı çocuk!
Sen ki ölümü yaşarken,
Ben mutluluğu yaşayamam asla.

Seni sevdim,
Yüreğim hep sen çarpıyor;
Kuzeyli,Güneyli Iraklı çocuk!
Saddam’ın zulmünde
Halepçe’de,
Amerika’nın bombaladığı Bağdat’ta
Türkiye’nin sınır ötesi
Operasyonlarında seni gördüm
Paramparça bedeninle;
Sen ki ölümü yaşarken,
Ben şatafatı yaşayamam asla.

Seni unutmam asla,
Vietnamlı gecelerde rüyamda,
Afganistan’da bir topun ağzında…
Filistin’de her an Azrail’le…
Ölümle kucak kucağa
Sen ki ölümü yaşarken,
Ben mutluluğu yaşayamam asla

17.08.2010
Yıldırım