Mutluluğu Tarif Şiiri - Selami Ateş

‘’Mutluluk’’, sevgili kızım,
Belki denizlerden hafif bir meltemle gelen
Biraz iyot kokusu, biraz tuz,
Belki de bir cehennem yangınındaki yürekleri
Kucağında serinleten şu temmuz,
Sevda sularında çekilen kürekleri
Donduruveren bir kalıp sıcak buz...

Kim bilir belki sevgilinin dudağındaki sıcacık bir gülüş,
Ya da zümrüt yeşili gözlerinde uçuşan,
Senin ayaklarını yerden kesen anlamlı bir süzülüş...
Belki de kara sevdalarda kaynayıp, coşan,
Sevdiğini kaybetme korkularında ezilip, büzülüş,
Ve o ayaklardır ki boş emeller peşinde koşan...

‘’Mutluluk’’ belki de bir kelime sözlüklerde sadece,
Ben diyorum ki ‘’Tanımlanmaz, ancak yaşanır...’’
Sen diyorsun ki ’’Ne saçma bir düşünce! ..’’
O diyor ki ‘’ Ömürlerce aranır,
Bir yoldur; dikenli, uzun ve ince,
Anlamı ancak bilgelerce kavranır...

Asude bir huzurdu mutluluk yüreğinde,
Gönlün bin parçaya bölünmüş aşk derdiyle,
Her parçası asılı saçlarının tellerine,
Tutkunsa bilezik oldu yârin narin bileğinde,
Kalbin ise teslim; zalim, hoyrat ellerine,
Karşılığı alaycı bir gülüştü, ‘’aman! ..’’ dileğinin de
Karışmıştı tüm umutların gözyaşı sellerine...

İşte, sevgili kızım, sana mutluluğun tarifi! ..
Tatmin eder mi bilmem hem âlimi,hem ârifi? ..